กิจกรรมล่าสมบัติ (ประจำสัปดาห์ที่ 19 มีนาคม - 19 เมษายน 58)

ณ ห้องกิจกรรม

    ห้องที่เงียบสงบปราศจากผู้คนเนื่องด้วยการปิดเทอมใหญ่ของโรงเรียนมนตราหิมาลัยทำให้มีนักเรียนอยู่ในโรงเรียนค่อนข้างน้อย หากแต่ในห้องที่คอยเงียบปราศจากผู้คนนั้นกลับปรากฏร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสลวยถึงสะโพก เด็กหนุ่มเดินวนไปวนมาอยู่ชักพักก่อนที่จะสะดุดสายตากับประกาศกิจกรรมล่าสบบัติที่ผอ.พึ่งเอามาติด

    "กล่องสมบัติหรอ~ โรงเรียนนี้ตั้งกว้างจะหาเจอได้ไงแล้วที่สำคัญฉันยังเป็นนักเรียนใหม่ที่น่าสงสารหาทางกลับบ้านไม่ถูกเท่านั้นเอง ขนาดบ้านยังกลับไม่ถูกจะเอาปัญญาที่ไหนไปหาเอาหีบสมบัติละฟะไอผู้อำนวยการบ้า!!!"เด็กหนุ่มที่ตอนแรกเหม่อมองประกาศอย่างเคลิ้มๆ ก่อนที่จะตะโกนออกมาอย่างคนบ้า

    "โชคดีแฮะที่โรงเรียนยังปิดเทอมอยู่ไม่งั้นซวยแน่เราได้ระบายออกมาบ้างร้สึกดีขึ้นเยอะ ขอโทษผู้อำนวยการที่ด่านะครับมันเป็นอารมณ์ชั่วร์วูปของเด็กหลงทางหาทางกลับบ้านไม่ถูกจนสติแตกนะครับ อย่าถือสาเลย"เมื่อเด็กหนุ่มได้สติก็รู้ตัวว่าตนเผลอทำตัวแย่ออกมารีบนั่งคุกเข้ากลับพื้นทันทีพร้อมกราบบอร์ดประกาศ

    "เอาละไปสะพานมนตราดีกว่าเรา"ว่าเสร็จเด็กหนุ่มเดินออกจากกิจกรรมทันทีเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น



สะพานมนตรา

    "ว่าว~ นี้หรอสะพานมนตราสวยกว่าที่คิดแฮะ บรรยากาศก็ดี"เด็กหนุ่มซึมซับบรรยากาศของธรรมชาติที่อยู่รอบๆตัว

    "เสียงสายน้ำที่หลั่นไหลสู่ท้องทุ่งอันเขียวขจีแห่งแดนพฤกษา ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว"เสียงทุ่มนุ่มดังพลอเพลียเหมือนเสียงเพลงของพราย

    "นั้นสินะไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว"เสียงใสไพเราะเหมือนระฆังแก้วดังขึ้นข้างหลังของเด็กหนุ่มทำให้เขาหันหลังไปต้นเสียง

    "แฟรี่"เด็กหนุ่มพูดสิ่งที่เห็นอย่างสงสัย

   "ใช้ฉันเป็นแฟรี่ชื่อ มาวิส เป็นแฟรี่ของโรงเรียนแห่งนี้ เธอคงเป็นนักเรียนใหม่ใช้ไหมชื่อไรละ"แฟรี่น้อยเอ่ยแนะนำตัวกับเด็กหนุ่มอย่างเป็นมิตรก่อนจะถามชื่อ

    "ฉันชื่อ เซเรน ยินดีที่ได้รู้จักนะมาวิส"เด็กหนุ่มยื่นมือไปหาแฟรี่สาวเพื่อจับมือทักทายซึ่งแฟรี่สาวก็ยื่นมือไปจับนิ้วของเด็กหนุ่มก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน

    "ที่เธอมาที่นี้เพื่อหากล่องสมบัติที่ไวท์นำไปซ่อนไว้ใช้ไหมละ"แฟรี่พูดกับเด็กหนุ่มด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

    "ไม่ใช่ ฉันแค่มาเดินสำรวจโรงเรียนก่อนที่จะเปิดเทอมนะส่วนเรื่องกิจกรรมนั้นฉันไม่สนมันด้วยซ้ำ"เซเรนแก้ความเข้าใจผิดของแฟรี่สาวก่อนที่จะบานปลายมากกว่านี้
 
    "จริงอะ ก็ว่าอยู่ว่าแปลกๆนักเรียนที่เข้าร่วมกิจกรรมต่างเข้าไปในหมู่บ้านและป่าแต่เธอกลับมายืนรับบรรยากาศอย่างสบายใจ หน้าตาก็สวยเป็นเผ่าเงือกอีกแต่นิสัยเฉื่อยๆนี้มันจะหาแฟนหนุ่มหล่อๆได้ไหมเนี่ย กลุ้มโว้ย!!!"มาวิสทำหน้าตกใจออกมาก่อนจะนึกทบทวนหาความเป็นไปได้ในแต่ละอย่างแล้วสรุปออกมาก่อนจะสำรวจใบหน้าของเด็กหนุ่มอย่างละเอียดแล้วกลุ่มขมับอย่างอ่อนแรง

    "ขอโทษนะมาวิส แต่ฉันเป็นผู้ชาย ชื่อเต็มของฉันของฉันคือ เซเรน โรดิออน เป็นมังกรนะ"เด็กหนุ่มแกล้งความเข้าใจผิดของแฟรี่สาวก่อนที่จะมีเรื่องหน้าปวดหัวตามมา หากแต่เด็กหนุ่มหาถือสากับคำพูดของแฟรี่ไม่เพราะมีคนเข้าใจผิดไปหลายคนเหมือนกัน

    "ไม่จริงนะใบหน้าขาวใสรูปไข่เกลี้ยงเกลา นัยน์ตาเรียวสีฟ้าอความารีนดุจท้องมหาสมุทรที่ใสบริสุทธิ์จมูกโด่งกำลังพอดีรับกับริมฝีปากบางสีชมพูน่าจุมพิตนั้น ผิวขาวเนียนราวหิมะละเอียด นายรู้ตัวไหมว่ารูปร่างภายนอกของนายทำให้ผู้หญิงอิจฉาขนาดไหน"มาวิสร่ายใส่เด็กหนุ่มยาวทันทีที่รุ้ความจริงก่อนจะบินลงไปใต้สะพานแล้วกลับมาหาเด็กหนุ่มที่ยืนเคาะหูอยู่

    "เอานี้ฉันให้เป็นกล่องสมบัติที่ไวท์ให้แฟรี่อย่าพวกเราเอาไปซ่อนนะ ฉันให้นายแทนคำขอโทษ"มาริสยืนกล่องสมบัติมาให้เด็กหนุ่ม

    "ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกนะมาวิสฉันก็บอกแล้วไงว่าไม่สนใจกิจกรรมนี้นะ"เซเรนบอกปฏิเสธแฟรี่สาวทันที

    "นายต้องรับแล้วนำมันไปส่งให้ท่านไวท์เพื่อเสร็จสิ้นกิจกรรมที่สำคัญยังมีอีกตั้ง 9 คนที่เข้าร่วมนายไม่ต้องกังวลว่าจะได้หรอก เดี่ยวฉันจะไปกลับนายด้วย"แฟรี่สาวยัดกล่องในมือใส่มือของเด็กหนุ่มทันที่โดนไม่สนท่าทีปฏิเสธแล้วลงไปนั่งบนบ่าบางของเขาเพื่อดูว่าเด็กหนุ่มนำไปส่งถึงมือรึเปล่า
 
    "ซวยจริงเรา"เซเรนถอนหอยใจออกมาแล้วเดินไปโรงเรียนพร้อมแฟรี่สาวที่คอยหาเรื่องชวนคุยเด็กหนุ่มตลอดเวลาเพื่อให้เด็กหนุ่มสบายใจขึ้น

ณ ห้องกิจกรรม

หญิงสาวเดินออกจากห้องหลังจากอ่านกิจกรรม
"เราจะไปหาที่ไหนดีน้าาาาา" หญิงสาวคิดขณะที่เดินไปเรื่อยๆ
จนมาถึงหอศิลาอัคคี หญิงสาวเดินไปสำรวจหอของตัวเองก่อนอันดับแรก
เพราะคิดว่าน่าจะมีที่หอนอนอย่างน้อย หอละ 1 กล่อง
หญิงสาวเดินสำรวจไปเรื่อยๆ ก็ไม่เจอ พอเริ่มเหนื่อยเธอก็นั่งพักแถวหลังหอ
แล้วเธอก็สังเกตุเห็นว่าดินบริเวณนั้นเหมือนพึ่งจะถูกขุดและกลบลงไปใหม่
เธอจึงเดินไปขุด แล้วเธอก็เจอกับ กล่องสมบัติ(6) ที่ตามหา

"เจอแล้ว ต้องเอาไปให้รองไวท์สินะ" หญิงสาวพึมพำ ก่อนจะเก็บกล่องสมบัติเข้ามิติเก็บของ
เธอมองไปรอบๆ ไม่เห็นใครอยู่แถวนั้นจึงรีบเดินไปที่ห้องกิจกรรม

ณ ห้องกิจกรรม
ก่อนจะถึงห้องกิจกรรม เธอมองเห็นว่ามีคนคุยกับแฟรี่ แต่เธอไม่รู้ว่าเป็นใคร
"ใครกันนะ ?" หญิงสาวสงสัยมาก แต่เธอก็ละความสนใจทันทีที่มาถึงห้องกิจกรรม
เธอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่ามีคนอยู่ในนั้นแล้ว
"สวัสดีค่ะ หากล่องเจอที่ไหนเหรอ" เธอถามคนๆ นั้น (ทายสิว่าใครเอ่ย)

ณ ห้องโถงมนตรา

'เอส'เด็กหนุ่มผมทองในชุดสูทสีดำแลดูมีภูมิฐานยืนจ้องประกาศที่ติดไว้ที่บอร์ฺดกลางห้อง
"ล่าสมบัติงั้นเหรอ....น่าสนใจ"เขาพึมพำกับตัวเอง
หลังจากได้อ่านรายละเอียดทั้งหมดแล้ว เอสก็ค่อยๆเรีัยกใช้เวทมนต์น้ำแข็งในการค้นหากล่องสมบัติทันที
คลืนพลังสีฟ้าอ่อนแผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็วจนกว้างพอที่จะครอบคลุมทั้งโรงเรียน
"ถึงจะดูโกงไปสักหน่อยก็เถอะ แต่ก็...นะ"
เอสยังคงใช้พลังต่อไปจนกระทั่ง
"หืม...หลายๆคนก็เจอแล้วงั้นเหรอ"เมื่อรู้ว่ามีคนเจอกล่องแล้วและไม่ใช่เพียงคนเดียว เอสจึงรีบหากล่องที่ใกล้เขามากที่สุด
"กล่องที่ใกล้ที่สุด....อยู่ที่โซฟางั้นเรอะ!!"
เอสทึ่งเล็กน้อยก่อนหยุดใช้พลัง จากนั้นจึงเดินไปที่โซฟาสุดรักกลางห้องโถง

เขาก้มลงไปมองใต้โซฟา ที่ซึ่งน่าจะมีความเป็นได้มากที่สุด และแล้ว
"อยู่นี่เองเจ้ากล่องตัวปัญหา"
เอสดึงกล่องออกมาจากใต้โซฟาและพยายามจะเปิดมัน
"ให้ตายสิ!! กล่องนี่มันล็อคยังไงกันนะ"เอสทั้งดึงทั้งงัดแถมด้วยแงะแต่กล่องกลับไม่มีวี่แววจะเปิดได้เลย
"ถ้างั้น...Freezing hammer!!"
เวทมนต์โจมตีระดับกลางถูกเรียกขึ้นมาที่ในมือของเอสแล้วใช้โจมตีใส่กล่องสมบัติ แต่ก็ไม่สามรถสร้างรอยขีดข่วนให้มันได้เลยแม้แต่น้อย
"ชิ! เอาไปให้ท่านรองดูละกัน"
เอสหิ้วกล่องขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก แล้วค่อยๆเดินไปยังห้องท่านรองในทำนองว่า'ถ้าเราเปิดเองไม่ได้ ก็ให้คนที่สร้างขึ้นมาเปิดให้ก็สิ้นเรื่อง'
สักพักเอสก็เดินมาถึงประตูไม้บานใหญ๋ เขาเคาะสองสามทีพร้อมพูด'ขออนุญาติขอรับ'จากนั้นจึงพลักประตูเข้าไปช้าๆ
"ท่านรอง...ไม่อยู่หรอกเหรอ"
มองซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร เอสจึงวางกล่องลงไว้ที่โต๊ะทำงาน เขียนโน๊ตแผ่นเล็กๆทิ้งไว้'ถึงท่านรอง ผมเจอกล่องสมบัติ(หมายเลข4)ที่โซฟากลางห้องโถงรวม(ที่ผมใช้นอนบ่อยๆ) รบกวนช่วยเปิดด้วยขอรับ' แล้วหันหลังเดินออกไป
.
.
.
เอสเดินออกประตูแต่ก็ไม่แคล้วหันกลับไปมองกล่องสมบัติที่วางนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนโต๊ะ
"อยากรู้จริงๆ ฉันจะได้อะไรมาครองนะ"
ว่าแล้วก็ค่อยปิดประตูอย่างช้าก่อนเดินจากไป

"หือ มีกิจกรรมน่าสนุกด้วยเฮะ"ซีโร่มองใบประกาศอย่างสนใจ
"แต่จะหาที่ไหนละเนี่ยโรงเรียนนี้ก็กว้างซะด้วยสิ"เขาลองมองดูแผนที่รงเรียนแล้วก็ต้องเหงื่อตกเพราะมันกว้างมาก
"งั้นไปหาที่นั่นดีกว่า เราก็ไม่ได้ไปนานแล้วซะด้วยสิ"ซีโร่ทำท่าคิดอะไบางอย่างได้ก่อนเดินออกไป

ณ โบสถ์
"สวัสดีครับหลวงพ่อจอร์น"ซีโร่เอ่ยทักทายอย่างร่าเริงกับผู้มีพระคุณที่เคยให้ที่พักเขาเมื่อก่อน
"ไม่อยู่เฮะ"ซีโร่มองรอบๆก็ไม่เจอใครจึงถือวิสาสะเดินไปนั่งบนโซฟาพลางนึกถึงความหลังที่นี่
"แต่ละคนจะเป็นไงบ้างนะ"ซีโร่อมยิ้มนิดๆ

กึก

เสียงอะไรบางอย่างปลุกซีโร่ขึ้นจากภวังค์เขาหันไปหาต้นตอของเสียง
"หนูหรอกเหรอ"เขาถอนหายใจนิดก่อนเดินไปดู
"แปลกเฮะ"เขาลองสำรวจตรงที่รูที่หนูเข้ามาก็พบมีลมอ่อนๆพอลองเคาะกำแพงดูก็พบว่าข้างในนั่นกลวง
""หรือจะเป็นห้องลับ"เขาลองสังเกตุหาทางเข้าเพราะถ้าจะให้กำแพงโบสถ์ก็คงไม่ดีนัก
"นี่ไง"เขาโยกเทียนไขเบาๆกำแพงโบสถ์ก็เลื่อนออกทำให้เขาพบกับกล่องสมบัติที่มีตัวเลข 4 กำกับอยู่
"เจอแล้ว"เขาร้องอย่างดีใจเพราะไม่คิดว่าจะเจอเร็วขนาดนี้นับว่าคิดถูกจิงๆที่เขามาเยี่ยมหลวงพ่อก่อน
"ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณหลวงพ่อจอน"ซีโร่บอกก่อนจะยกกล่องสมบัติกลับไปอย่างทุลักทุเล

เด็กสาวที่เดินเล่นอยู่ในโรงเรียงอย่างเบื่อๆก็หันไปเห็นใบประกาศกิจกรรมล่าสมหบัติ
"ล่าสมหบัติหรอ"เด็กสาวพูดขึ้นมาก็จะเดินหาสมหบัติ
ณ สนามประลอง
"อืมที่นี่จะมีไหมนะ"เด็กสาวพูดขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบๆก็ไปสะดูดตากับกล่องใบหนึ่ง
"กล่องอะไรนะ"เด็กสาวพูดก่อนจะเดินไปดู
"เจอแล้วแต่เจอเร็วแบบนี่จะเป็นอะไรไหมน่า"เด็กสาวคิดก่อนจะมองกล่องสมหบัติหมายเลข2ตรงหน้า
"ใหญ่จังแล้วแบบนี่จะเอาไปไงดีละ"หญิงสาวพูดก่อนจะยืนคิดอะไรชักอย่าง
"คิดออกแล้วก็ให้หมอนั้นยกสิ"หญิงสาวพูดย้มๆก่อนจะหลับตาแล้วเกิดแส่งขื้นมารอบๆตัวหญิงสาวก่อนที่ร่างของเด็กสาวจะสูงขึ้นดวงตาของเด็กสาวจากสีม้วงกลายเป็นสีฟ้า
"ยัยนั้นให้เราออกมาทำไหมนะ"ชายหนุ่มพูดก่อนจะมองเห็นกล่องตรงหน้า
"ออจะไห้ยกเจ้านี่สินะ"ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะยกกล่องตรงหน้าขึ้นมาแล้วเดินออกไป

ณ ห้องกิจกรรม
"เอ๋ ~ มีกิจกรรมให้ทำอยู่ด้วยเหรอเนี้ย ทำไมเราถึงมองไม่เห็นละ" เด็กสาวพูดจบก็เดินเข้าไปอ่านใบประกาศ
"ให้หากล่องสมบัติสินะ ว่าแต่จะไปหาที่ไหนดีละโรงเรียนก็ใหญ่ด้วย T^T" เด็กสาวพูดจบก่อนจะออกเดินตามหากล่องสมบัติ

ณ หอสมุด
เด็กสาวเดินมาหยุดอยู่ที่ประตูบานใหญ่ ก่อนจะค่อยๆผลักประตูบานนั้นเข้าไป
"ขออนุญาตนะคะ"เด็กสาวพูดจบก่อนจะเดินเข้ามาในหอสมุด
"ว้าว หนังสือเต็มไปหมดเลยแฮะว่าแต่จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีละ" เด็กสาวบ่นพึมพำ ก่อนจะเดินไปสำรวจตามตู้หนังสือ ใต้โต๊ะ ใต้เก้าอี้ ทุกซอกทุกมุมของหอสมุด
"เฮ้ย ~ เหนื่อยแล้วน่าา กล่องนั้นไปอยู่ตรงไหนกันแน่ T^T " เด็กสาวพูดพลางนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองรอบหอสมุดอีกที ก่อนจะไปสะดุดตาเข้ากับตู้กระจกไม้ใบใหญ่ เด็กสาวลองเดินเข้าไปดูตู้ไม้ใบนั้นทันที
"ตู้ใหญ่จัง อ๊ะ ~ นั้นกล่องสมบัตินิ ตู้โดนล็อกอยู่นิน่าาาา "เด็กสาวลวงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อก่อนจะหยิบเส้นลวดเส้นเล็กออกมาดัดก่อนจะเสียบเข้าไปในรูกุญแจ สักพักก็เกิดเสียงหนึ่งขึ้น
กริ๊ก ~
"ในที่สุดก็ไขได้สักที" เด็กสาวพูดเสร็จพลางยกกล่องสมบัติออกไปจากหอสมุดทันที

"อ่าฮะ กิจกรรมอะไรเนี่ย"เด็กหนุ่มเดินเข้าไปอ่านใบประกาศ
"เอ๋ ให้หากล่องสมบัติหรอเนี่ย"เด็กหนุ่มจึงเดินออกไปหากล่องสมบัติในทันที

ณ สวนสมุนไพร
เด็กหนุ่มวิ่งเข้าไปในสวนสมุนไพร
"เอ๋ ไม่มีใครอยู่แหะ"เด็กหนุ่มค่อยๆเดินเข้าไปในสวนสมุนไพรและมองไปมา
"กล่องสมบัติส่วนใหญ่คงอยู่ใต้ต้นไม้สินะ"เด็กหนุ่มพยักหน้าและเสกจอบออกมาขุดดินใต้ต้นไม้
"เอ๋ เราก็ขุดลึกมา10เมตรแล้วนะทำไมยังหาไม่เจออีกนะ"เด็กหนุ่มพึมพำเบาๆ ก่อนจะมองขึ้นไปข้างบน
เด็กหนุ่มสังเกตเห็นกล่องขาวๆอยู่บนต้นไม้
"อ่าวเฮ้ย อยู่ข้างบนนั้นเอง"เด็กหนุ่มพูดออกมาอย่างดีใจแล้วกระโดดขึ้นมาจากหลุมที่ตัวเองขุด
"สูงจังเลยนะ"เด็กหนุ่มปีนขึ้นต้นไม้ก่อนจะเก็บกล่องสมบัติมา
"คงไม่มีใครเห็นหรอกมั้ง"เด็กหนุ่มได้เดินออกจากสวนสมุนไพรพร้อมกล่องสมบัติที่มีเลข 7 ออกมาและปล่อยหลุมที่ขุดไว้ที่สวนสมุนไพร

สายตากวาดมองรอบๆก่อนไวท์จะเดินเข้าห้องพักของตนพร้อมเห็นแฟรี่ยืนเรียงแถวอยู่กันเป้นจำนวนมาก 
"อ่าว่าไงพวกเจ้า" พูดจบเหล่าแฟรี่กับพุ่งตรงมาหาตนพร้อมซุบซิบกันเพื่อบอกข่าวสารต่างๆ 
"โอเคๆข้าเข้าใจแล้ว  สรุปคือขอรางวัลถูกเอาไปได้แล้ว 7 กล่องสินะ"พูดจบก่อนเดินไปนั่งที่เก้าอี้ก่อนสายตาไปปะทะกับกล่องสมบัติตตรงหน้าก่อนเบ้หน้า 
"ของนักเรียนคนไหนเนี่ย ยังไงแฟร์จังช่วยเอาไปให้ด้วยนะครับ ให้เก็บไว้ที่ตัวเอง เพราะเวลาเปิดกล่องเราจะได้สนุกกัน หึหึ" 
แฟรี่สีฟ้าใสมารับไปก่อนบินออกจากห้อง "ไหนมาตรวจหน่อยสิมีอะไรให้สนุกอีกบ้าง" ร่างสูงตวัดมือก่อนปรากฏกระจกขนาดใหญ่ตรงหน้า
"อืม..มีอาจาร์ยมาใหม่สองคน นักเรียนด้วย อ่า..ใกล้ถึงเวลาส่งแบบทดสอบแล้วสิ" 

ไว้อีกซักพักจะมาเฉลยล่ะกัน ยังไงก็เตรียมรอได้เลยเด็กน้อย หึหึ...
เกือบลืม ใอ้พวกทำลายทรัพย์สินโรงเรียน รองขอให้ไปจัดการเคลียร์พื้นที่กลับให้เรียบร้อยด้วยไม่งั้นรองมีบทลงโทษน่ารักๆ รออยู่ "ยิ้มหวานตามสไตส์